Sevgili anne ve babalar, bu yazımda sizlerle çocuğunuzun gelişimi için çok önemli olan "kendine güven" konusuna deyinmek istiyorum…
Bir insanın kendine güvenmesi, kendi özellikleri ve yetileri ile bir şeyler başarabileceğine inanması çok önemlidir.
Kendine güvenme insan yaşamının temel taşlarından biridir, fakat çocukluk döneminde her aile ve sosyal çevre tarafından farklı şekillenirler. Çünkü çocuklarımız, özellikle okul öncesi dönemlerinde her şeyi denemeye ve başarmaya çalışırlar, ama çeşitli deneyimler ve çeşitli yanlış yönlendirmelerimiz sonucu bu isteklerinin ve kendilerine olan güvenlerinin azaldığını görebiliriz.
Çocuğumuzun kendine güvenmesinde bizler aile olarak çok önemli bir role sahibiz. Bu nedenden dolayı bizler aileleri olarak bu konuda çocuğumuzla ilişki kurarken daha dikkatli olmalıyız ve onlara zarar verecek davranışlardan kaçınmalıyız.
Peki neler mi yapabiliriz? İşte sizler için birkaç öneri…
• Çocuğumuzu olduğu gibi kabul etmeliyiz ve onun sınırlarını zorlamamalıyız. Bazen anne baba olarak çocuklarımızın kapasitelerini umursamayıp kendi istediğimiz şekilde çocuklarımızı yönlendirmek ve şekillendirmek isteyebiliriz. Ancak unutmamalıyız ki hepimiz birey olarak farklı kapasitelere ve farklı ilgi alanlarına sahibiz, bu nedenle hepimiz her zaman aynı şekillere ve kalıplara giremeyiz. Çocuğumuzu daha yakından tanımaya çalışmalı, onun ilgi alanlarını ve kapasitesini anlamaya çalışmalıyız ve ona bu doğrultuda destek olmalıyız. Böylece çocuğumuzun kendine olan güvenini sarsmamış ve aksine ona ihtiyacı olan desteği sağlamış oluruz.
• Çocuğumuza saygı duymalıyız. Çocuğumuz kendine güvenmeyi öncelikle ev ortamında öğrenecektir, bu nedenle çocuğumuza fikirlerini sık sık sormalıyız ve bu fikirlerinden dolayı onu asla yargılamamalıyız. Kendi fikirlerine önem verildiğini hisseden çocuğumuzun özgüveni artacak ve kendine olan güveni tazelenecektir.
• Çocuğumuzun önceden yapmış olduğu hataları sürekli gündeme getirip bu hataları onun yüzüne vurmamalıyız, çünkü bu durumda çocuğumuz kendine olan güvenini yitirebilir ve “ben her zaman başarısız oluyorum” düşüncesine kapılabilir.
• Çocuğumuzu sadece başarılı olduğu anlarda takdir etmemeliyiz, onu bir konu üzerinde çabalarken gördüğümüzde veya herhangi bir çabasında küçük de olsa ilerleme kaydettiğinde de, onu takdir etmeyi unutmamalıyız. Çünkü çocuklar sadece başarılı olduklarında takdir edilince başarısızlıkları hazmedememeye başlıyabilir ve bu durum onları derin bir çıkmazın içine sürükleyebilir.
• Çocuğumuzun yapamadıklarına değil yapabildiği şeylere odaklanmaya çalışmalıyız. Her zaman pozitif olana yönelmeliyiz. Çocuğumuza olumlu mesajlar vermeye çalışmalı, onun moralini bozacak sözcüklerden uzak durmalıyız.
• Çocuğumuzu asla bir başkasıyla özellikle de kardeşiyle kıyaslamamalıyız. Kıyaslama davranışı, insanların birbirinden farklı olduğu düşüncesini kökünden yok eder. Bu nedenle çocuğumuzu asla böyle bir durumla karşı karşıya bırakmamalıyız.
Kısaca özetlemek gerekirse, unutmamalıyız ki çocuklarımız herşeyi bizlerden öğreniyorlar. Çocuklarımız daha küçükken, bilinçli yada bilinçsiz yaptığımız tüm hatalar çocuklarımızda ileriye yönelik olarak, mesela kendine güvensizlik gibi kalıcı hasarlar bırakabilir. Bu sebepten dolayı çocuğumuza muhakkak kendine güvenmesini öğretelim!
Sevgi ve Saygılarımla
Nurcan YILDIZ
