Kıymetli kardeşlerim.Teravih namazı ile ilgili yazı hazırlıyordum. Hakkınız helal ediniz.Yazarken internetten ilginç görüntüleri görünce, Vallahi Riya değil dinledikçe izledikçe ağladım. Ağladım. Ağladım.
Çünkü duyarlı Müslümanlar olarak her zaman zulme – kötülüğe –haksızlığa hep karşı çıkmışızdır gücümüzün yettiği kadar. Bu acı içinde kıvranan yavrunun sesini dinleyince siz kardeşlerimle paylaşmak istedim. Çünkü asrı saadette olan İslam ordusunun sayıca az olan savaşlarda Rabbimiz hep görünmez ordularıyla Müslümanları zafere ulaştırmıştır. Tabi bunun da bir şartı vardır ki; o’da Allah (c.c.) ve Resulü (s.a.v.)’ne bağlanıp onun yolundan ayrılmamak canları pahasına olsa da… Rabbim evveli rahmet ortası mağfiret sonu ateşten azat olan mübarek Ramazanın hürmetine nefsimizi – neslimizi –beldemizi – memleketimiz her türlü görünür görünmez belalardan, musibetlerden, şeytan-laşmış insanlardan ve onların şerrinden bizleri muhafaza eylesin. Derken. Buyurun okuyalım ve sonunda adresten izleyip yorumlarınızı bekliyorum!.. Bizlerin safı nedir?
Benim adım Zeynep!..
Size Bağdat tan sesleniyorum…
Bir sığınaktan… Bombalar yağıyor tepemize şu an…
Sabah saat beş EZAN okunuyor Bağdatta… ALLAH’U EKBER!.. ALLAH’U EKBER!.. ALLAH’U EKBER!..
Etrafımda olanları gördükçe, gözlerimden yaş akmıyor artık… Artık ağlamıyorum… Gökten yağmur gibi bomba yağıyor. Her taraf darmadağın yıkılan evler hala yanıyor… Her taraf tanıdığım insanların cesetleriyle dolu…
Çocuklar ağızlarını süte uzatıyor, ilaca uzatıyor çocuklar…
Ekmeğe, anaya – babaya – yuvaya uzatıyor…
Uzanmış çocuk ağızlarına metal kumlar doluyor… Çelik çiviler, barut doluyor, ateş doluyor ağızlarına, Kan!.. doluyor…
Bebeklerin ve çocukların süte ve ilaca ihtiyacı var… Her gün bebekler ölüyor.
Bu küçücük aklımla; bebeklerin kanlı vücutlarını gören insanların ne düşündüklerini merak ediyorum…
Düşünüyorum da! Dünyadaki milyarlarca müslümandan kaç tanesinin yüreği, bizimle çarpıyor acaba…
Şu an! Bizleri de düşünen kaç duyarlı kişi var. Bilemiyorum…
Hani bütün Müslümanlar kardeşti…
Hani birbirlerinin dertleriyle ilgileneceklerdi…
Hani dünyanın bir yanındaki müslümanın ayağına diken batsa, diğerleri acısını duyacaklardı…
Neden sesimi duyan kimse yok…
Düşmanlarımız, ilk önce yüreklerimize giden bağlarımızı, bombalamışlar galiba…
Ama olsun, biz çocuklar bağdatta oyuncaklarımızla oynayamadık…
Karnımız DOYMADI!..
İnşallah!.. Cennette melekler bizi yedirecek, meleklerle birlikte oynayacağız…
Varsın bizleri; KAFİR bombaları paramparça etsin…
Elbet sesimizi duyan vardır…
Bizi şu anda, canlı canlı toprağa gömenler bilsinler ki; BİR GÜN!.., YENİDEN! YENİDEN! YENİDEN! BAĞDAT olarak DİRİLECEĞİZ!..Allah’ım sen bize yardım et…
Görünmez ordularını gönder Allah’ım…
Senden başka yardım dileyecek kimsemiz yok…
Yardım et Allah’ım!..
Yardım et Allah’ım!..
YARDIM!… AMİN! AMİN! AMİN! Zeynebim…
Yusuf ÇAKICI – Yalıhüyük / KONYA